Kiedy senior jest lekomanem | MyOpiekunki

 
Lekomania (albo zależność lekowa) to po prostu uzależnienie od leków. Jest to choroba, w której ludzie biorą z własnej woli zbyt dużą ilość leków, najczęściej w nieuzasadnionych okolicznościach. Jest to równie poważne uzależnienie jak alkoholizm, czy narkomania. Uzależnienie od środków farmaceutycznych może mieć charakter przyzwyczajenia (lżejsza forma) albo nałogu (ciężkie uzależnienie), jednak oba prowadzą do zmian występujących w sferze fizycznej i psychicznej, wpływają na procesy metaboliczne i zmianę zachowania.
Niedostarczenia pewnej substancji u osoby uzależnionej może przypominać zespół abstynencyjny, tj. lęki, drażliwość, agresja, pocenie, drżenie mięśni, depresja, zaburzenia układu krążenia i pokarmowego. Rosnące dawki leków mogą doprowadzić do zatrucia, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci.
Najbardziej narażone na uzależnienie są osoby starsze, które regularnie przyjmują duże ilości leków, kobiety po 50 r. życia oraz osoby samotne. Seniorzy najczęściej uzależniają się od leków przeciwbólowych, nasennych, uspokajających i euforyzujących. Na lekomanię cierpią najczęściej osoby przyjmujące leki z grupy opioidów, barbituranów i benzodiazepinów.

• Opioidy występują w wielu lekach bez recepty, tj. leki przeciwbólowe, czy syropy na kaszel na bazie kodeiny. Kodeinę pozyskuje się z opium lub morfiny, co czyni ją bardzo uzależniającą. Stosowana w małych ilościach i przez krótki okres czasu jest zupełnie nieszkodliwa.
• Barbiturany wcześniej były stosowane w lekach uspokajających i nasennych, obecnie występują w lekach na padaczkę i w anestezjologii. Potrzeba dużo czasu aby je wydalić z organizmu. Źle wpływają na układ oddechowy, a ich nadużycie jest niebezpieczne dla wątroby, nerek oraz funkcji umysłowych.
• Benzodiazepiny występują w lekach nasennych, uspokajających i antydepresyjnych. Są silnie uzależniające. Leki zawierające benzodiazepiny ułatwiają zasypianie, obniżają napięcie nerwowe, ale niestety szybko przyzwyczajają organizm do swojego działania przez co ludzie sięgają po coraz większe dawki.

 
Lekozależność jest poważnym problemem, którego nie da się rozwiązać bez profesjonalnej pomocy. Rolą opiekunki jest „jedynie” rozpoznać uzależnienie i zawiadomić o tym rodzinę i lekarza opiekującego się seniorem. „Jedynie” – ponieważ lekomania jest trudna do zdiagnozowania.
W wielu przypadkach nawet osoby uzależnione nie zdają sobie z tego sprawy, a tym bardziej się do tego nie przyznają i nie chcą pomocy. Specjaliści zestawili rodzaje zachowań, które mogą świadczyć o zależności lekowej. Należą do nich:

• samowolne zwiększanie dawek leków
• przyjmowanie leków nawet po ustąpieniu dolegliwości
• przyjmowanie jednocześnie kilku różnych farmaceutyków o takim samym działaniu
• częste wizyty u lekarza
• wizyty u różnych lekarzy w celu otrzymania większej ilości recept
• prośby o wypisanie konkretnego leku, innego niż sugeruje lekarz
• prośby o wypisanie większej dawki leku niż to konieczne
• przyjmowanie leków na dolegliwości, których nie zdiagnozowano
• panika, kiedy zapas leków zaczyna się kończyć
• kłopoty ze snem, otępienie, osłabiona koncentracja, zmiany osobowościowe
• wystąpienie zespołu abstynencyjnego
• niezdrowa ekscytacja po zażyciu lekarstwa

Lekozależność jest równie niebezpieczna jak narkomania, a zmiany zachodzące pod wpływem nadmiernej ilości farmaceutyków w zdrowiu osób starszych mogą być nieodwracalne,  dlatego liczy się czas reakcji. Nie bójmy się poprosić o pomoc specjalistów!