Objawy depresji u seniorów

Zachowania seniorów, które są nastawione na niższy wydatek energetyczny, nie dziwią raczej nikogo. Przykładowo: zamiast spotkań ze znajomymi wybierają samotne popołudnie przy herbacie, zamiast wyjścia do kina – samotnie oglądany film w telewizji. Osoby w podeszłym wieku często odsuwają się w cień i nie uczestniczą czynnie w życiu społecznym. Gdzie w takim zachowaniu jest granica pomiędzy normalnym zachowaniem a zaburzeniem?
 

 
O depresji można mówić, kiedy poczucie braku celu i smutek trwają już długo oraz towarzyszą wszystkim codziennym czynnościom. Chorobę tę, jak każdą inną, powinien jednak zdiagnozować lekarz, a następnie rozpocząć odpowiednie leczenie.
 

Co powinno niepokoić w zachowaniu seniora? Jakie są objawy depresji?

Choroba ta powoduje, że człowiek izoluje się od społeczeństwa, czuje się samotny i niepotrzebny, nie widzi powodu do życia (a co za tym idzie, sensu leczenia innych chorób, na które cierpi – może też dlatego nie chcieć przyjmować leków). Osoba z depresją odczuwa silne lęki i częściej zapada na inne choroby i infekcje. Nerwowość czy nawet agresja również może być objawem depresji – jeśli osoba w podeszłym wieku mówi coś nieprzyjemnego w nerwach, nie można tego brać do siebie, jednak należy wtedy baczniej obserwować jego zachowania pod kątem choroby. Senior z depresją traci zainteresowanie rzeczami, które dawniej sprawiały mu radość, nie ma ochoty wychodzić z domu, traci apetyt – a to się wiąże z utratą masy ciała. Objawami depresji mogą być też zaburzenia snu – starszy człowiek ma problemy z zaśnięciem, budzi się w nocy, bardzo wcześnie rano wstaje. Ciągle czuje się zmęczony, traci zainteresowanie swoimi pasjami, myśli o śmierci. Depresja jest niebezpieczną chorobą, ponieważ często doprowadza nawet do prób samobójczych.
 
Jeśli okaże się, że senior, nad którym sprawuje się opiekę ma depresję, nie powinno się rozwiązywać problemu na własną rękę – jest to poważna choroba, więc potrzebna będzie pomoc lekarza. Należy delikatnie nakłonić go do wizyty u specjalisty lub porozmawiać o tym z jego rodziną. Nie należy też udzielać rad w stylu: „proszę się opanować”, „proszę wziąć się w garść” – takie sformułowania mogą wzbudzić niechęć. Pocieszanie osoby z depresją, mimo, że robi się to w dobrych intencjach, również może mieć odwrotny skutek – często pogłębia chorobę.
 
Depresja u seniorów może być mylona z innymi chorobami, np. otępiennymi, dlatego jeśli istnieją podejrzenia, należy poddać chorego diagnozie lekarskiej. Opiekując się osobą po 65. roku życia należy obserwować czy w jej zachowaniu nie zaszły niepokojące zmiany lub nie wystąpiły wspomniane wyżej objawy. Im wcześniej uda się zdiagnozować depresję, tym większe szanse na szybkie wyjście z choroby i odzyskanie dawnej radości z życia.